bygd f av gno. bygð f, som har hovudtydinga ‘busett eller bygd land’, avleidd av byggja vb, som igjen er laga til búa vb ‘bu’ Som grunnord finn vi bygd mest alltid i namn på bygder eller bygdelag, dvs. i namn på naturleg avgrensa, større eller mindre busetnadsområde: Nybygda, → Venabygd, → Øverbygda. Mange av desse namna er knytte til seint busette bygder eller bygdelag. Berre to-tre stader i Noreg (Vossestrand, Sortland, Valle) finst Bygd usms. som gardsnamn, da kanskje med ei litt anna tyding ‘bustaden’ (jfr. → bu).

Litt.: NG XI s. 562-63. KLNM II sp. 407-09. JS